Έννοιες : Τι είναι ο Σακχαρώδης διαβήτης και διαβητικό πόδι                          

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια μεταβολική ασθένεια η οποία χαρακτηρίζεται από αύξηση της συγκέντρωσης του σακχάρου στο αίμα (υπεργλυκαιμία) και διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης, είτε ως αποτέλεσμα και ελαττωμένης έκκρισης της ινσουλίνης από το πάγκρεας, είτε λόγω ελάττωσης της ευαισθησίας των κυττάρων του σώματος στην ινσουλίνη. 

Ο βαθμός αύξησης της γλυκόζης στο αίμα και η παραμονή των αυξημένων τιμών της για μεγάλο χρονικό διάστημα βλάπτουν, κυρίως, τα μικρά αγγεία, προκαλώντας διαβητική νευροπάθεια, νεφροπάθεια, αμφιβληστροειδοπάθεια κ.τ.λ., με σοβαρότατες συνέπειες σε πολλά οργανικά συστήματα, όπως νεφρική ανεπάρκεια, μόνιμη βλάβη στους οφθαλμούς, η οποία μπορεί να οδηγήσει και σε τύφλωση, έλκη στα πόδια κτλ.

Οι βασικές αιτίες για τη δημιουργία έλκους στα πόδια είναι δυο σοβαρές επιπλοκές της νόσου, η νευροπάθεια  και η περιφερική αρτηριοπάθεια. Η νευροπάθεια παρουσιάζεται στο 30% των διαβητικών αρρώστων, οι οποίοι στην Ελλάδα ανέρχονται σε περίπου 250 – 300.000 άτομα. Κατά την εμφάνισή της χάνεται η προστατευτική αίσθηση του πόνου και το σκέλος του διαβητικού ασθενούς δεν «πονάει» όταν κάποιο αιχμηρό αντικείμενο ή θερμό ερέθισμα του προκαλέσουν βλάβη. 

Έτσι, μπορεί να δημιουργηθεί οποιαδήποτε πληγή, χωρίς ο ασθενής να την αντιληφθεί. Η πληγή, όμως, αυτή ταυτόχρονα θα συνεπάγεται και είσοδο μικροβίων στον οργανισμό. Με τον τρόπο αυτόν δημιουργείται φλεγμονή στο πόδι (μυϊκό ιστό και οστά), η οποία, εάν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα και ορθολογικά, αφενός επεκτείνεται πολύ γρήγορα και, αφετέρου, καταλήγει σε ακρωτηριασμό.

Εάν «μαυρίσει» ή αλλάξει το χρώμα του ποδιού προς το σκούρο, υπάρχει συνήθως βλάβη των αγγείων, δηλαδή απόφραξη των αρτηριών που φέρνουν το αίμα στα κάτω άκρα. Αυτή η επιπλοκή ονομάζεται περιφερική αρτηριοπάθεια. Το άκρο που δεν αιματώνεται νεκρώνεται, ολόκληρο ή κάποια δάκτυλα. Ενίοτε η άμεση παρέμβαση που θα ανοίξει την απόφραξη και θα αποκαταστήσει την κυκλοφορία του αίματος σώζει το πόδι. Σε αντίθετη περίπτωση (καθυστερημένη ενημέρωση του ιατρού) θα πρέπει να διενεργηθεί και πάλι ακρωτηριασμός. Στη χώρα μας το ποσοστό των διαβητικών ασθενών που εμφανίζουν αρτηριοπάθεια είναι περίπου 15%, δηλαδή 100 – 150.000 άτομα. 
 
Οι αθηροσκληρυντικές βλάβες των αρτηριών επιτείνονται στην παρουσία του διαβήτη, δημιουργώντας ταχύτατα στενώσεις, ή και αποφράξεις του αυλού των αγγείων. Οι αλλοιώσεις αυτές προσβάλλουν, εν δυνάμει, όλα τα αγγεία του σώματος. Είναι, όμως, ιδιαίτερης σημασίας το γεγονός ότι ίσως πουθενά αλλού στο ανθρώπινο σώμα δεν παρατηρούνται τόσο καθαρά και σε τέτοια έκταση οι καταστροφικές συνέπειες των επιπλοκών του σακχαρώδη διαβήτη όπως στα πόδια των διαβητικών ασθενών.

Οι βλάβες εστιάζονται στις περιφερικές, κυρίως, αρτηρίες, κάτω από το γόνατο, που είναι αγγεία μεσαίου και μικρού διαμετρήματος, γεγονός το οποίο χαρακτηρίζει την ιδιομορφία του προβλήματος. Πρέπει να σημειωθεί ότι στην εγκατάσταση και την ταχεία εξέλιξη της διαβητικής αγγειοπάθειας συμβάλλουν παράγοντες όπως ο χρόνος εμφάνισης και η ρύθμιση του διαβήτη, η υψηλή αρτηριακή πίεση, το κάπνισμα, η υπερλιπιδαιμία και η παχυσαρκία.

Η παρουσία των αποφρακτικών αρτηριακών βλαβών στα κάτω άκρα υποδηλώνεται από ένα συνδυασμό συμπτωμάτων στο μεγαλύτερο αριθμό των ασθενών, ενώ περίπου στο 1/3 των πασχόντων δεν υπάρχουν συμπτώματα. Είναι ιδιαίτερα σημαντική η αξιολόγηση του προβλήματος σε πρώιμα στάδια, καθώς μπορεί να ανακοπεί η πορεία της νόσου σε κρίσιμη ισχαιμία. Η κρίσιμη ισχαιμία αποτελεί τη σοβαρότερη εξέλιξη της αρτηριοπάθειας, οφείλεται, κυρίως, σε εκτεταμένες και πολυεπίπεδες αλλοιώσεις και συνοδεύεται, τις περισσότερες φορές, από την εμφάνιση ελκών ή νεκρώσεων στα δάκτυλα και την πτέρνα.

Η αντιμετώπιση της διαβητικής αρτηριοπάθειας των κάτω άκρων συνδέεται άμεσα με την ποιότητα ζωής, πρακτικά με τη δυνατότητα να βαδίζει κανείς. Για το λόγο αυτόν, ο κύριος άξονας αυτής της ποιότητας ζωής είναι η διάσωση του άκρου. 

Ποιος είναι λοιπόν, ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της ταχείας εξέλιξης και των επιπλοκών της διαβητικής περιφερικής αρτηριοπάθειας; Σαφώς η πρόληψή της, με την απομάκρυνση των παραγόντων κινδύνου. Έτσι, η σωστή ρύθμιση του διαβήτη, η διακοπή του καπνίσματος, ο έλεγχος της υπερλιπιδαιμίας και της υπέρτασης, η καταπολέμηση της παχυσαρκίας και η άσκηση είναι μερικοί από τους βασικούς κανόνες έλεγχου της εξέλιξης της νόσου.

Όταν, όμως, οι αθηροσκληρωτικές βλάβες των αρτηριών είναι σοβαρές, δεν ανταποκρίνονται στα συντηρητικά μέτρα θεραπείας και η νόσος εξελίσσεται ταχύτατα, με σοβαρό κίνδυνο επιπλοκών (έλκη, νεκρώσεις, λοίμωξη του ποδιού), τότε η χειρουργική θεραπεία είναι επιβεβλημένη, προκειμένου να αποκατασταθεί η αρτηριακή κυκλοφορία του ποδιού, να επουλωθούν τα ισχαιμικά έλκη και να αποφευχθεί ο ακρωτηριασμός.
 
Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόσφατα κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα ένα καινοτόμο προϊόν για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των ελκών των κάτω άκρων. Το προϊόν ανήκει στην οικογένεια των αναγεννητικών παραγόντων, οι οποίοι αποτελούν τεχνητά βιοδιασπώμενα πολυμερή γλυκόζης, και η χρήση του ενδείκνυται για την επούλωση χρόνιων πληγών του δέρματος, όπως έλκη διαβητικού ποδιού, φλεβικά έλκη, αρτηριακά έλκη, έλκη από πίεση, καθώς και για τον πόνο που αυτά προκαλούν. 
 
 
Σε σύγχρονο «εφιάλτη» συνεχίζει να αναδεικνύεται μία από τις συχνότερες επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη, το διαβητικό πόδι, καθώς σήμερα πραγματοποιείται παγκοσμίως ένας ακρωτηριασμός κάτω άκρου κάποιου συνανθρώπου μας κάθε 20 δευτερόλεπτα!   
 
Την ίδια ώρα, σοβαρό είναι και το οικονομικό πρόβλημα που συνοδεύει την ασθένεια αυτή, καθώς το οικονομικό κόστος του διαβήτη στην κυριολεξία αποτελεί αιμορραγία για τα ασφαλιστικά ταμεία.
 
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Διαβήτη (International Diabetes Federation – I.D.F.), το 80% των μη τραυματικών ακρωτηριασμών που διενεργούνται στις μέρες μας σε όλο τον κόσμο αφορά διαβητικούς ασθενείς, οι οποίοι διατρέχουν 25 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να χάσουν το ένα ή και τα δύο πόδια, σε σύγκριση με άλλους.
Οι κύριοι παράγοντες που οδηγούν στον ακρωτηριασμό είναι τα έλκη των κάτω άκρων. Τόσο τα έλκη, όσο και οι ακρωτηριασμοί έχουν τεράστιο αντίκτυπο στη ζωή των πασχόντων, οδηγώντας τους συχνά σε περιορισμένη αυτονομία κινήσεων, κοινωνική απομόνωση και ψυχολογικό στρες.  
 
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι το 25% των ατόμων με διαβήτη θα εμφανίσει έλκος στα κάτω άκρα  έστω και μία φορά κατά τη διάρκεια της ζωής τους, ενώ, στατιστικά, περισσότερα από 1.000.000 άτομα με σακχαρώδη διαβήτη αναγκάζονται να υποβληθούν σε ακρωτηριασμό ενός άκρου τους σε ετήσια βάση.
 
Σε ότι αφορά τη χώρα μας, τα στοιχεία δείχνουν ότι το 4-5% των διαβητικών ασθενών εμφανίζουν έλκη στα πόδια, γεγονός που σημαίνει ότι 40 - 50.000 άτομα με διαβήτη διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ακρωτηριασμού. Στην Ελλάδα πραγματοποιούνται περίπου 2.000 - 3.000 ακρωτηριασμοί κάτω άκρων σε ετήσια βάση.
 
Παράλληλα με το κοινωνικό κόστος, σοβαρότατο πρόβλημα αποτελεί και το οικονομικό κόστος του διαβητικού ποδιού σε διεθνές επίπεδο. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο στις Η.Π.Α. το άμεσο κόστος της νόσου, που προκύπτει από τις νοσηλείες, τη φαρμακευτική αγωγή, τα επιθέματα κτλ, υπερβαίνει τις συνολικές δαπάνες αντιμετώπισης και των πιο επιθετικών μορφών καρκίνου (μαστού, παχέος εντέρου, πνευμόνων, προστάτη και αιμοποιητικού συστήματος).
 
Στις Η.Π.Α. εκτιμάται ότι δαπανώνται κάθε χρόνο περίπου 40 δισεκατομμύρια δολάρια για τις παθήσεις του διαβητικού ποδιού, με το συνολικό ετήσιο κόστος του σακχαρώδη διαβήτη να αγγίζει τα 116 δισεκατομμύρια δολάρια.
 
Σε ότι αφορά την Ελλάδα, υπολογίζεται ότι το άμεσο ετήσιο κόστος ανά ασθενή με διαβητικό πόδι είναι περίπου 6.143 ευρώ, χωρίς να υπολογίζεται το έμμεσο κόστος, δηλαδή ανικανότητα για εργασία, επιβάρυνση του κοινωνικού συνόλου κτλ, ενώ το κόστος θεραπείας του απλού διαβητικού ασθενούς είναι 5 φορές μικρότερο, δηλαδή 1.299 ευρώ. Το συνολικό ετήσιο κόστος από τα έλκη στη χώρα μας ανέρχεται στα 300 εκατομμύρια Ευρώ. 
 
Ταυτόχρονα, το κόστος του ακρωτηριασμού κάτω άκρου (κάτω από το γόνατο) ανέρχεται σε περίπου 30 - 60.000 Ευρώ, ανάλογα με το μέρος του ποδιού που θα αποκοπεί, τη στιγμή που κάθε χρόνο πραγματοποιούνται σε Ελληνικό έδαφος 2.000 – 3.000 ακρωτηριασμοί. Επιπλέον, το συνολικό ετήσιο κόστος του διαβητικού ποδιού χωρίς ακρωτηριασμό ανέρχεται σε 200-250 εκατομμύρια ευρώ. Για όλους αυτούς τους λόγους, υψίστης σημασίας είναι η σωστή πρόληψη, καθώς από την εκπόνηση ειδικών προγραμμάτων πρόληψης – μείωσης των ακρωτηριασμών το ετήσιο οικονομικό όφελος θα ανερχόταν σε περίπου 50 εκατομμύρια ευρώ.  
 
Ωστόσο, με την εφαρμογή μιας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας που θα περιλαμβάνει στρατηγικές επαρκούς πρόληψης, θεραπευτική αντιμετώπιση των ελκών από πολλές ιατρικές Ειδικότητες, αποτελεσματική οργάνωση, συνεχή παρακολούθηση και ειδική εκπαίδευση των πασχόντων, μπορεί να αποφευχθεί έως και το 85% των ακρωτηριασμών.  
 
Τα παραπάνω, τόνισαν σε συνέντευξη τύπου, με αφορμή τη διεξαγωγή του 4ου Πανελληνίου Συνεδρίου με Διεθνή Συμμετοχή, το οποίο διοργανώνει η Εταιρεία Μελέτης Παθήσεων Διαβητικού Ποδιού (Ε.ΜΕ.ΔΙ.Π.), στις 6 – 8 Φεβρουαρίου 2014 στην Αθήνα (ξενοδοχείο Royal Olympic), ο Πρόεδρος Δ.Σ. της Ε.ΜΕ.ΔΙ.Π., Εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Παγκόσμια Ομάδα Εργασίας για το Διαβητικό Πόδι, Παθολόγος με εξειδίκευση στο Σακχαρώδη Διαβήτη, Διευθυντής του Παθολογικού Τμήματος & Διαβητολογικού Κέντρου του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «Παπαγεωργίου» κ. Χρήστος Μανές, ο Γενικός Γραμματέας της Ε.ΜΕ.ΔΙ.Π., Αναπληρωτής Καθηγητής Παθολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Α’ Προπαιδευτική Κλινική & Διαβητολογικό Κέντρο Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Λαϊκό» κ. Νικόλαος Τεντολούρης και η Ταμίας της Ε.ΜΕ.ΔΙ.Π., Αγγειοχειρουργός, Θεραπευτήριο «Υγεία» κ. Κυριακή Καλλιγιάννη.
 
«Η φροντίδα για το διαβητικό πόδι θα πρέπει να περιλαμβάνει και την ίδρυση Ιατρείων Διαβητικού Ποδιού σε δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια νοσοκομεία», υπογράμμισε ο κ. Μανέ. 
  
Πολλά από τα Ιατρεία Διαβητικού Ποδιού λειτουργούν εντός των Εξωτερικών Διαβητολογικών Ιατρείων και δεν υπάρχει επίσημη θεσμοθέτησή τους από την πολιτεία, ενώ η εκπαίδευση των ιατρών και των νοσηλευτών είναι εθελοντική. Επίσης, οι ειδικοί Ποδολόγοι - Ποδοθεραπευτές, με εκπαίδευση επιπέδου Τ.Ε.Ι., είναι ελάχιστοι στην Ελλάδα, ενώ αυτοί αποτελούν τη βάση των αντίστοιχων Ιατρείων σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες.
 
Απλές συμβουλές που αν εφαρμοστούν από τα άτομα με Διαβήτη σώζουν τα πόδια: 
 
·         Δεν περπατάμε ποτέ ξυπόλυτοι.
·         Ελέγχουμε κάθε βράδυ τα πόδια μας για μικροαμυχές, πληγές ή αλλαγή του χρώματος των δακτύλων.
·         Χρησιμοποιούμε καθρεφτάκι για να ελέγξουμε τα πέλματα αν υπάρχουν πληγές.
·         Ελέγχουμε τα παπούτσια αν υπάρχει καμιά ραφή ή κανένα καρφί που μπορεί να προκαλέσει τραύμα.
·         Δεν πλησιάζουμε τα πόδια σε θερμαντικά σώματα (υπάρχει κίνδυνος εγκαυμάτων).
·         Πλένουμε τα πόδια με χλιαρό νερό κάθε βράδυ. 
·         Αν τα πέλματα είναι ξηρά χρησιμοποιούμε ειδικούς αφρούς, όχι βαζελίνη. 
·         Κόβουμε τα νύχια σε ευθεία γραμμή ώστε να μην υπάρχουν αιχμές που τραυματίζουν τα πόδια μας.
·         Δεν αφαιρούμε τους κάλους μόνοι μας. Απευθυνόμαστε πάντα σε εξειδικευμένο προσωπικό.

Επίσης η χρήση πάντα των σωστών προιόντων όπως κάλτσες, κρέμες κ. ά. θεωρείται σημαντική .
 
 Σύνταξη : Τσακίρης Αλέξανδρος

Πηγές:

www.wikipedia.gr
www.health.in.gr 
www.onmed.gr