Η ποδοκνημική άρθρωση είναι αδιαμφισβήτητα από τις σημαντικότερες αρθρώσεις που συμβάλλουν στην σωστή στάση του σώματος. Στην άρθρωση αυτή παρουσιάζονται διάφορες παθήσεις που αφορούν τα οστά, τις αρθρώσεις, τους συνδέσμους κ.ά. Μερικές από τις παθήσεις του άκρου πόδα αναλύονται παρακάτω.

 

Βλαισοποδία (πλατυποδία)

Είναι η μείωση ή εξάλειψη της ποδικής καμάρας με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται το πέλμα με όλο το βάρος του σώματος. Η κίνηση μπορεί να προκαλέσει την πίεση των πελμάτων, κούραση στη βάδιση και σε μία γενικότερη καταπόνηση του ασθενή, πόνο στις πτέρνες και στις ποδικές καμάρες καθώς επίσης και πόνο χαμηλά πίσω από το γόνατο. Είναι μια από τις πιο συχνές παραμορφώσεις του άκρου ποδός, ιδιαίτερα κατά την παιδική ηλικία. Εκτός από τα εξατομικευμένα πέλματα, χρήσιμα μπορούν ανα αποδειχθούν και τα βοηθήματα ποδικής καμάρας.

 

Ραιβοϊπποποδία (κοιλοποδία)

Αυτός ο τύπος ποδιού έχει την ποδική καμάρα αρκετά παραπάνω από το φυσιολογικό. Κατά συνέπεια, το βάρος του σώματος κατά την διάρκεια της βάδισης πέφτει μόνο στη πτέρνα και μπροστά στις βάσεις του μεταταρσίου Η πάθηση αυτή έχει κληρονομικά αίτια. Η υπερβολική κοιλοποδία μπορεί επίσης να οδηγήσει σε πόνο στα γόνατα, ισχία και χαμηλά στη μέση. Στην συγκεκριμένη πάθηση, η κατασκευή πελμάτων θεωρείται επιβεβλημένη.

 

Βλαισός μέγας δάκτυλος

Είναι μια παραμόρφωση πού προκαλείται από ραιβή θέση του πρώτου μεταταρσίου. Επιδεινώνεται και από τα στενά παπούτσια τα οποία σπρώχνουν το μεγάλο δάκτυλο προς τα έξω κατά τη μεταταρσιοφαλαγγική διάρθρωση. Κατά αυτόν τον τρόπο σχηματίζεται μια εξόστωση από την πίεση και τριβή του παπουτσιού. Χρήσιμη μπορεί να αποδειχθεί η χρήση νάρθηκα ή προστατευτικού για το κότσι, συμβάλλοντας στην συντηρητική αντιμετώπιση του προβλήματος.

 

 

Σφυροδακτυλία

Πρόκειται για παραμόρφωση στις φάλαγγες των δακτύλων η οποία μοιάζει με σφυρί καθώς η τελευταία φάλαγγα του δακτύλου είναι μονίμως λυγισμένη προς το έδαφος. Μπορεί να εμφανιστεί σε όλα τα δάκτυλα, αλλά πιο συχνή είναι η εμφάνισή της στο 2ο δάκτυλο. Οι ασθενείς συνήθως διαμαρτύρονται για επώδυνες καταστάσεις και ο πόνος επιδεινώνεται χωρίς θεραπεία. Κατά αυτόν τον τρόπο μπορεί να δημιουργηθεί μόνιμη παραμόρφωση. Η συντηρητική αποθεραπεία της συγκεκριμένης κατάστασης περιλαμβάνει χρήση ειδικού πέλματος - διαχωριστικού. 

 

Πτώση μεταταρσίου

Η πτώση μεταταρσίων είναι μια κατάσταση η οποία περιγράφει τον πόνο στην περιοχή των μεταταρσίων. Ο πόνος συνήθως αναπτύσσεται σταδιακά  και οφείλεται στο γεγονός ότι το μετατάρσιο έρχεται σε επαφή με το έδαφος με μεγαλύτερη πίεση. Τα εξατομικευμένα πέλματα ή τα πέλματα σιλικόνης ενδείκνυνται για την αποφόρτιση των μεταταρσίων και εν συνεχεία την αντιμετώπιση του πόνου.

 

 

Ανισοσκελία

Η ανισοσκελία είναι η παθολογική κατάσταση στην οποία παρατηρείται άνισο μήκος μεταξύ των δύο κάτω άκρων ενός ατόμου. Η ανισοσκελία διακρίνεται σε ανατομική και λειτουργική. Η εξέταση του ασθενούς μέσω πελματογραφήματος και η κατασκευή εξατομικευμένων πελμάτων θεωρείται μονόδρομος ως προς την αντιμετώπιση του προβλήματος.

 

 

 

 

Τενοντίτιδα αχιλλείου τένοντα

Πρόκειται για φλεγμονή του Αχίλλειου τένοντα η οποία ευθύνεται για πόνο κατά μήκος του τένοντα, ερυθρότητα ή θερμότητα γύρω από την πάσχουσα περιοχή και περιορισμό στην κίνηση, κάμψη έκταση, του πέλματος. Διάφορα προιόντα όπως εξειδικευμένες κάλτσες ή συγκεκριμένες επιστραγαλίδες μπορούν να αποδειχθούν ευεργετικές ως προς την αντιμετώπιση του πόνου. 

 

Άκανθα πτέρνας

Πρόκειται για μια επιμήκυνση του οστού στο μπροστινό μέρος της πτέρνας, η οποία με την κακή στήριξη του σώματος ερεθίζει τη γύρω περιοχή. Τότε παρουσιάζεται έντονος πόνος στη πτέρνα κατά την βάδιση αλλά και κατά την στήριξη. Είναι πιο συνηθισμένο σε ανθρώπους με υψηλές ποδικές καμάρες. Προς αποφυγή των συμπτωμάτων , αναγκαία θεωρείται η χρήση ειδικών υποπτερνίων. 

 

 

Αντιμετώπιση

Όλες οι παραπάνω ασθένειες εξετάζονται, διαγιγνώσκονται μέσω πελματογραφήματος. Η συντηρητική αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών επέρχεται κυρίως με κατασκευή και χρήση ορθωτικών πελμάτων, τα οποία αποσκοπούν στην σωστή μηχανική του άκρου πόδα, βελτιώνοντας ανατομικά/κατασκευαστικά προβλήματα. Το κατάλληλο αποτέλεσμα για κάθε ασθενή επιτυγχάνεται με την ορθή συνεργασία εξεταστή και ορθωτικού, καθώς κρίνεται απαραίτητη η εξατομικευμένη προσέγγιση κάθε περίπτωσης. Αδιαμφισβήτητα, η διάγνωση των συγκεκριμένων παθήσεων σε μικρή ηλικία αποτελεί σημαντικό παράγοντα, ο οποίος εντέλει καθορίζει και το ποσοστό επιτυχίας της παρέμβασης μας.

 

Καραγιάννης Βασίλειος, Φυσικοθεραπευτής M.Sc.

 

Πηγές